سوالات پرکاربرد درباره آزمون آیلتس
خلاصه این مقاله: در این مطلب به سوالات زیر پاسخ داده ایم:
- من هیچکسی را ندارم که باهاش انگلیسی صحبت کنم و تمرین داشته باشم. چیکارکنم؟
- چطور موقع صحبت کردن استرس نداشته باشم و تند تند صحبت نکنم؟
- وقتی صحبت میکنم، حرف کم میارم. چطور این مساله رو رفع کنم؟
- اگر سوالی از من بپرسند که هیچ ایده، نظر، یا اطلاعاتی درباه آن ندارم، چیکار کنم؟
- اگر از اصطلاحات و عبارات خاص استفاده نکنم از نمره ام کم میشود؟
- چیکارکنم که تلفظم بهتر شود؟
1. من هیچکسی را ندارم که باهاش انگلیسی صحبت کنم و تمرین داشته باشم. چیکارکنم؟ این مساله خیلی از زبان آموزان است. بستگی به شرایط شما راه حل های مختلفی وجود دارد. اگر کلاس آمادگی آیلتس میروید سعی کنید که از میان همکلاسی هایتان کسی را پیدا کنید که او هم به دنبال یک پارتنر اسپیکینگ است و میتوانید با هم تمرین کنید و بازخورد بگیرید.
اما اگر کلاسی شرکت نکرده اید و کسی را سراغ ندارید یا حتی در کلاس نتوانسته اید پارتنر تمرینی پیدا کنید، چند راه پیش روی شماست: راه اول: در گروه هایی عضو شوید که با همین منظور ایجاد شده اند. گروه ها و پیج هایی در تلگرام و اینستاگرام ایجاد شده اند فقط با همین هدف که افراد بتوانند کسی را پیدا کنند تا بتوانند با هم تمرین اسپیکینگ داشته باشند. در این گروه ها معمولا سطح اسپیکینگ فعلی و سطح اسپیکینگ مورد نیاز، مدت دوره تمرین، شبکه اجتماعی که از طریق آن تمرین میشود (مثلاً اسکایپ، واتس اپ و …) بیان میشود و افراد پس از پیدا کردن پارتنر اسپیکینگ با هم تمرین میکنند. استفاده از این نوع روش نه توصیه و نه رد میشود.
راه دوم: با خودتان تمرین کنید. چگونه؟ موضوعی را انتخاب کنید، از موضوعات آیلتس، و انگار که در آزمون هستید شروع به صحبت کردن کنید درحین اینکه صدای خودتان را هم ضبط میکنید. البته میدانم که ممکن است از صدای خودتان خوشتان نیاید و یا اینکه خجالت بکشید. اما این را هم بدانید که تقریباً تمام آدمها همین حس را دارند ولی بعد از مدتی به صدای خودشان عادت میکنند و دیگر برایشان عجیب و غریب نیست.
این روش را به شدت توصیه میکنم چون مطمئن هستم که خیلی از اشتباهاتی که موقع صحبت کردن انجام میدهید را خودتان به راحتی میتوانید متوجه شوید و اصلاح کنید؛ اشتباهاتی مثل به کار بردن لغات ساده (درحالیکه لغات بهتری یاد دارید)، زمان فعل اشتباه (زمان حال بجای گذشته)، جملات کوتاه و ساده، من و من کردن و … . در این مقاله توضیح بیشتری داده ام.
در مرحله بعد وقتی که احساس کردید روان تر شدید و دارید راحت تر صحبت میکنید میتوانید از یک استاد بخواهید که اسپیکینگ شما را چک کند. باز هم با یک جستجوی ساده در اینترنت یا شبکه های اجتماعی میتوانید اساتید یا مجموعه های آموزشی را پیدا کنید که این نوع خدمات را ارائه میدهند. بازخوردگیری بسیار مهم است چون گاهی اوقات ما متوجه بعضی از اشتباهات خود نمیشویم ولی کسی که سطحش بالاتر است و تجربه بیشتری دارد سریع متوجه میشود و با نکاتی که میگوید باعث میشود پیشرفت بهتری داشته باشیم. نتیجه گیری اینکه اول خودتان، خودتان را اصلاح کنید و بعد از یک استاد بخواهید اینکار را انجام دهد.
2. چطور موقع صحبت کردن استرس نداشته باشم و تند تند صحبت نکنم؟ اول اینکه بدانید که تند یا کند صحبت کردن یک امر نسبی است و برای هرکسی فرق دارد و نمی شود گفت که خوب است یا بد. مثلاً بعضی ها کلاً تند تند صحبت میکنند و بعضی ها برعکس آهسته و با طمأنینه. پس تند صحبت کردن بد نیست به شرط اینکه طبیعی باشد و تا زمانیکه باعث تپق زدن شما نشود یا مانع این نشود که طرف مقابل متوجه قسمتی از صحبتهای شما نشود. اگر این نوع تند صحبت کردن برای شما مساله ایجاد کرده چند تا راه حل به شما پیشنهاد میکنم.
راه حل اول و از همه مهمتر این است که زیاد تمرین کنید مخصوصاً با خودتان. اینطوری حتماً متوجه این تند صحبت کردن هم می شوید و کنترلش میکنید، بعلاوه اعتماد به نفس شما بالاتر میرود چون میدانید قرار است چه چیزی بگویید پس استرس تان کمتر میشود که در نتیجه با آرامش بیشتری صحبت می کنید.
راه حل دوم اینکه از روشهای کاهش استرس استفاده کنید مثل مدیتیشن کوتاه، نفس عمیق کشیدن، موسیقی گوش دادن و … سوم اینکه به کسی نگاه کنید و صحبت کنید مثلاً میتوانید جلوی آینه تمرین کنید یا روی سیستم یا گوشی تان به عکس یک نفر نگاه کنید و فکر کنید دارید با او صحبت میکنید یا حتی یک عروسک بذارید جلوی خودتان و تصور کنید که دارید با او صحبت میکنید. اگر استرس شما بیشتر و عمیقتر است لازم است مطالب مربوط به ذهن آگاهی و روشهای مدیتیشن در را بخوانید و از آنها استفاده کنید.
3. وقتی صحبت میکنم، حرف کم میارم. چطور این مساله رو رفع کنم؟ چطور حرف بیشتری برای گفتن داشته باشم؟ برای جواب دادن به این سوال ابتدا باید دو تا مساله را در نظر بگیریم، اول اینکه دایره لغات و ساختارهای زبانی شما چقدر است؟ و دوم آنکه چطور جوابهای طولانی تری بدهید؟ این دو تا با هم فرق دارند و باید ببینید مساله شما کدام یکی از اینهاست و شاید هر دو آنهاست.
در پاسخ به سوال اول (دایره لغات و ساختارها)، اگر فکر میکنید که دانش زبانی شما کم است و وقتی میخواهید درباره موضوعی صحبت کنید یا به سوالی جواب بدهید نمیدانید چه بگویید یا خیلی زود حرفتان تمام میشود، نیاز دارید که تمرین بیشتری داشته باشید. این تمرین میتواند به شکلهای مختلفی صورت بگیرد. میتوانید کتابهایی که برای آمادگی آیلتس تهیه شده اند، چه لغت، چه گرامر و چه نمونه جوابها، را مطالعه کنید و سطح زبانی خود را بالا ببرید. میتوانید ویدئوهای آموزشی بسیار مفیدی که در اینترنت گذاشته شده اند و با یک جستجوی ساده میتوانید آنها را پیدا کنید تماشا کنید و از روی آنها تمرین کنید. میتوانید از کلاسها و دوره های آمادگی آیلتس بهره ببرید. همه چیز بستگی به شما و شرایط شما دارد. بهرحال مساله اصلی این است که باید تمرین داشته باشید و خودتان را بکشید بالا.
اما اگر مشکل شما این است که نمیدانید چه بگویید، یعنی سطح زبانی قابل قبولی دارید ولی نمیدانید چطور طولانی تر و بیشتر صحبت کنید اول باید این را درنظر داشته باشید که همیشه هم لازم نیست جوابهای طولانی بدهید مثلاً جواب به سوالات بخش 1 در حد 2 تا 3 جمله هم کافی است. فقط در بخش 2 و 3 است که باید طولانی تر صحبت کنید. اما چطور؟ با توضیح بیشتر. این توضیح بسته به نوع سوال یا جوابی که میدهید میتواند به شکلهای مختلف باشد. شکل اول استفاده از کلمات پرسشی یا همان wh question ها است. وقتی به سوالی جواب میدهید در ادامه آن بگویید کی (when)، کجا ((when، چطور (how)، با چه کسی (who)، با چه چیزی (what)، چرا (why) و … اتفاق افتاد؛ البته لازم نیست از همه اینها توی جواب یک سوال استفاده کنید! همانقدر که لازم است.
شکل دوم طولانی تر کردن و بسط دادن صحبتتان به این طریق است که پارافریز (paraphrase) کنید؛ یعنی مثال بزنید، معنی کلمه یا جمله را به بیان دیگر بگویید، هم معنی یا متضاد جمله ای که گفته اید را بیان کنید، و … . البته همه اینها نیازمند تمرین است تا بتوانید اینقدر مسلط شوید که خیلی سریع بهترین راه را انتخاب کنید و چیزی نیست که یک شبه یا یکباره اتفاق بیافتد. پس اینبار که تمرین میکنید وصدای خودتان را ضبط میکنید، هنگام گوش دادن به این هم فکر کنید که چطور میتوانید طولانی ترش کنید.
نکته آخر اینکه وقتی به سوال جواب دادید، آخر جوابتان دوباره یک اشاره کوچک به سوال بکنید مثلاً بگویید به دلیل بود که اینکار را انجام دادم یا اینطوری شد که همچنین اتفاقی افتاد، به عبارتی دیگر دوباره ربطش بدهید به سوالی که پرسیده شده و یک جمع بندی در آخر داشته باشید.
4. اگر سوالی از من بپرسند که هیچ ایده، نظر، یا اطلاعاتی درباه آن ندارم، چیکار کنم؟ مخصوصا در بخش 2 اسپیکینگ؟ خب این یکی از پراسترس ترین سوالهایی است که همه از خودشان میپرسند اما ازین مساله غافل هستند که سوالهایی که پرسیده میشود جزو سوالهای رایجی هستند که معمولاً همه میتوانند به آنها جواب دهند. هیچ سوال تخصصی یا عجیب و غریبی در هیچ کدام از بخشهای آیلتس از شما پرسیده نمیشود چون قرار است دانش زبانی شما سنجیده شود نه سواد عمومی شما. اما احتمال اینکه سوالی از شما بپرسند که تا بحال اصلا به گوشتان نخورده و تمرین نکرده اید هست ولی به معنای عجیب و غریب بودن سوال نیست.
هرچقدر هم که قبل از آزمون تمرین کرده باشید، بازهم ممکن است سوالی از شما پرسیده شود که قبلاً نشنیده اید. خب در این شرایط چیکار کنیم؟ همه چیز بستگی به میزان تمرین شما قبل از آزمون اصلی دارد. هرچقدر که بیشتر تمرین کرده باشید، تسلط بیشتری بر زبان دارید، راحت تر میتوانید صحبت کنید و دیگر سوال شما را اذیت نمیکند چرا که میتوانید سوالات را در دسته های مختلف قرار دهید.
هر سوالی که پرسیده میشود را در یکی از این دسته ها قرار بدهید و به راحتی جواب بدهید. سوالها را میشود در چهار دسته کلی قرار داد: توصیف مکان، توصیف فرد، توصیف شی، توصیف احساس یا خاطره، که بسیاری از سوالها مخلوطی از اینها هستند. گذشته از اینها خلاقیت هم باید داشته باشید. باید بتوانید داستان سرایی کنید. اگر اهل کتاب خواندن نیستید ولی از شما درباره کتاب مورد علاقه تان بپرسند باید یاد داشته باشید چطور با کلمات بازی کنید و چطور داستانی دراین باره بسازید.
انواع مختلف سوال را در حوزه های مختلف تمرین کنید و ببینید که آیا میتوانید به آنها پاسخ بدهید یا خیر؟ اگر نمیتوانید چرا؟ آیا بخاطر این است که دایره لغات کافی ندارید؟ آیا بخاطر این است نمیدانید چطور منظورتان را بیان کنید؟ یا علت دیگری دارد؟ بسیار مهم است که نقاط ضعف خودتان را پیدا کنید و سعی کنید آنها را برطرف کنید. در این صورت میتوانید مطمئن باشید که هر سوالی از شما بپرسند میتوانید به راحتی جواب بدهید مثلاً سوال زیر را که برای بخش 2 اسپیکینگ است، در نظر بگیرید:
Describe a special song that had meaning for you
What was the name of the song and singer;
Where did you first hear it;
When did you first hear it for the first time;
Why does it have a special meaning for you.
“بهترین موسیقی که تا بحال شنیده اید را توصیف کنید” در کدام دسته قرار میگیرد؟ به طور کلی توصیف احساس و بسته به روشی که میخواهید جواب خود را بسط بدهید، میتوانید از خواننده، از نوع موسیقی، ارتباط آن به دوره خاصی از زندگی خودتان، و … بگویید.
5. اگر از اصطلاحات و عبارات خاص استفاده نکنم ایرادی دارد؟ از نمره ام کم میشود؟ چقدر باید از آنها استفاده کنم؟ این مساله باعث نگرانی خیلی از آزمون دهنده ها است چون اگر نگاهی به جدول شیوه نمره دهی بیندازید میبینید که در نمره های بالا استفاده از اصطلاحات و عبارات قید شده و بعضی ها فکر میکنند که استقاده از آنها اجباری است. در حالی که اصلاً اینطور نیست.
نکته اصلی و مهم، استفاده از زبان انگلیسی به طبیعی ترین شکل آن است، یعنی همانطور که یک انگلیسی زبان از آن در زندگی روزمره و در گفتگوهای واقعی استفاده میکند. البته که استفاده از عبارت های خاص یا اصطلاحات باعث زیباتر شدن کلام شما میشود و نشان می دهد تسلط بیشتری به زبان انگلیسی دارید، هیچ شکی نیست؛ اما این را هم درنظر بگیرید که چه چیزی را فدای چه چیزی میکنید؟ مگر شما در یک آزمون اسپیکینگ نهایتاً 14 دقیقه ای چقدر میخواهید از اصطلاحات خاص و برجسته استفاده کنید؟ اگر تمام صحبتهای شما عادی باشد و ناگهان از عبارت خاصی استفاده کنید که سطحش متناسب با صحبت های قبلی شما نباشد یا بدتر از آن اصلاً در آن مورد که دارید صحبت میکنید آن عبارت کاربردی ندارد، خیلی بدتر است و به اصطلاح از متن میزند بیرون.
استفاده از لغات مناسب یکی از چهار فاکتوری است که براساس آن به شما نمره داده میشود. اگر سطح لغات شما بالا باشد اما از جملات ساده استفاده کنید و تنوع نوع جملات در صحبت شما کم باشد، هنگام صحبت کردن مکثهای طولانی داشته باشید و ازین شاخه به آن شاخه بپرید، تلفظ بعضی از لغات یا جملات صحیح نباشد و درک آنها را برای مخاطب کمی دشوار کند، آیا نمره شما بیشتر از موقعی میشود که هر چند عبارات خاص و ویژه ای استفاده نمی کنید اما در سه فاکتور دیگر مساله خاصی ندارید و صحبت شما روان و قابل فهم است و تنوعی از جملات گوناگون در آن شنیده میشود؟ قطعاً خیر.
همه قطعه های صحبت شما باید با هم متناسب باشند. اگر آزمون اسپیکینگ را یک ماشین در نظر بگیریم و چهار فاکتور تعیین کننده نمره را چهار چرخ ماشین، تمرین بیشتر روی یک مهارت مثل این میشود که یکی از چرخهای ماشین بزرگتر از سه چرخ دیگر باشد که قطعاً هیچ زیبایی و تناسبی ندارد. پس تصور نکنید که صرفاً استفاده از اصطلاحات باعث افزایش نمره میشود؛ بلکه استفاده صحیح و مناسب، درست و بجا از آنها باعث بیشتر شدن نمره میشود. اگر فقط اصلاحات را حفظ کرده اید یا از کاربرد آنها مطمئن نیستید اصلاً توصیه نمیشود که آنها را بکار ببرید چون نه تنها باعث افزایش نمره شما نمیشود بلکه ممکن است نمره شما را کاهش هم بدهد چرا که استفاده نابجا از اجزای زبانی نشان دهنده این است که آنها را حفظ کرده اید و تسلطی به آنها ندارید.
نتیجه گیری آنکه اگر از کاربرد کلمات، اصطلاحات، عبارات و سایر اجزای زبان مطمئن هستید از آنها استفاده کنید، چه بهتر، حتماً باعث افزایش نمره میشود؛ اما اگر شک دارید یا هنوز برایتان جا نیافتاده سعی نکنید آنها به زور توی صحبتتان جا بدهید و همینطوری شانسی از آنها استفاده کنید. خیلی از آزمون دهنده ها بوده اند که بدون استفاده حتی از یک اصطلاح هم، نمره های بالا مثل 8 و 9 گرفته اند فقط به این دلیل که صحبتشان روان، سلیس و مانند یک انگلیسی زبان بوده است.
6. چیکارکنم که تلفظ کلماتم بهتر شود؟ وقتی کلمات را تو ذهنم میگویم صحیح هستند ولی وقتی آنها را ادا میکنم عجیبند، انگار که من نیستم. برای جواب به این سوال باید دو تا مساله را در نظر بگیریم. اول باید بفهمیم که آیا واقعاً اشتباه تلفظ میکنید یا این تصور شماست. احتمالاً میدانید که وقتی ما صحبت میکنیم صدای خودمان را تنها از گوشهایمان نمیشنویم، بلکه صدایی را میشنویم که در تمام بدن ما اکو شده، مخصوصا در سرمان، پس صدایی که ما میشنویم درحقیقت صدایی است که در سر و سایر اجزای بدن ما بازتاب شده؛ بخاطر همین است که وقتی صدای خودمان را ضبط میکنیم و بعد به آن گوش میدهیم از تعجب شاخ درمیاریم و از خودمان میپرسیم واقعاً این منم؟
پس شاید این تصور شماست که فکر میکنید تلفظتان عجیب یا غیرعادی است. اما چطور مطمئن شوید اینطور است یا خیر؟ ساده ترین و دم دست ترین راه استفاده از سرچ ویس (voice) گوگل است: وقتی برای جستجو روی علامت میکروفون گوگل کلیک میکنید و کلماتی را ادا میکنید. اگر گوگل بتواند متوجه شود که چه میگویید پس درست بیان میکنید (اما تا حدی قابل اعتماد است). راه دیگر این است که از یک نفر دیگر که دانش زبانی بالا دارد بخواهید تا تلفظ شما را چک کند.
حالا وارد مرحله بعدی میشویم: الان شما دیگر مطمئن هستید که تلفظ تان صحیح نیست، چیکار باید بکنید؟ قبل از ارائه راه حل باید بدانید که اولویت اول در اسپیکینگ آیلتس این است که شنونده شما بتواند به راحتی متوجه شود شما چه میگویید، وقتی کسی به شما گوش میدهد دچار دشواری نشود، مدام از خودش نپرسد: “چی گفت؟ اینکه الان گفت یعنی چی؟ این چه کلمه ای بود؟ و …” به عبارتی دیگر برای فهمیدن حرف های شما به زحمت نیافتد. اینقدر روان صحبت کنید که شنونده بتواند به راحتی صحبتهای شما را دنبال کند. البته که داشتن لهجه مناسب و شبیه به انگلیسی زبانان، تاثیر مثبت دارد و همیشه هم توصیه میشود که رعایت کنید، اما نداشتن لهجه باعث کم شدن نمره نمیشود، مهم تلفظ صحیح کلمات و رعایت intonation و chunking است.
حالا برویم سراغ این مساله کاملا مطمئن هستید تلفظ تان صحیح نیست و با دیگران هم چک کردید آنها هم تایید کردند. کاری که باید انجام بدهید این است که طوطی بشوید! یعنی مثل یک طوطی کپی کنید و تکرار کنید. باید زیاد گوش بدهید تا تلفظ کلمات و ریتم جملات دستتان بیاید و از تکنیک هایی مثل shadowing استفاده کنید. این تکنیک همان طوطی شدن است. هرچه که میشنوید به همان صورت بیان می کنید. ریتم جملات، بخش بخش کردن جملات، لحن بیان و … همه را کپی کنید. اگر جستجو کنید ویدئوهای آموزشی زیادی را میتوانید پیدا کنید که برای رفع این مساله تهیه شده اند. نتیجه اینکه اگر همه کلمات و جملات را درست تلفط میکنید بهتر است روی لهجه تان هم کار کنید، اما اگر اینطور نیست اولویت با تلفظ صحیح، روان بودن و قابل فهم بودن صحبتهای شماست.
| ترتیبی که انگلیسی کده برای خواندن مطالب دوره “اسپیکینگ آیلتس چیست” به شما پیشنهاد میکند: |
| 1) آیلتس چیست؟
2) معیار های نمره دهی در اسپیکینگ آیلتس IELTS Speaking 3) ساختار آزمون اسپیکینگ آیلتس و سوالات رایج بخش ⇐ 4) سوالات رایج درباره آزمون اسپیکینگ آیلتس 5) معیارهای ارزیابی اسپیکینگ آیلتس، معیار روان بودن و منسجم صحبت کردن |
