چیکار کنیم تا بهتر انگلیسی صحبت کنیم؟
مطمئنم که تا الان راه های زیادی را برای افزایش مهارت اسپیکینگ خودتان امتحان کرده اید که اکثر آنها جواب نداده اند! خب قرار هست که تو این مطلب یک روش فوق العاده موثر و در عین حال ساده به شما یاد بدهم که در مدت زمان کوتاهی بتوانید پیشرفت قابل توجهی تو این مهارت داشته باشید. البته به شرط تمرین!
مساله اصلی این است که اکثر افراد وقتی به انگلیسی صحبت میکنند متوجه ایرادهای خودشان یا حتی جزئیات حرفهایی که میگویند نیستند. مثلاً متوجه نیستند که زمان فعل را اشتباه به کار بردند یا یک کلمه را نادرست تلفظ کردند. پس کاری که لازم هست بکنید این هست که خودتان، خودتان را ارزیابی کنید. چطوری؟ الان میگویم:
1) یک موضوع به دلخواه خودتان انتخاب کنید. فقط موضوعی باشد که بتوانید درباره آن حدود یک دقیقه صحبت کنید. کمتر از این مقدار نباشد چون ارزیابی دقیقی از آب در نمیاد. بیشتر هم نشود چون معمولاً حوصله نمی کنید وقت بگذارید و بررسیش کنید. پس همان یک دقیقه کافی است.
2) وقتی موضوع را انتخاب کردید شروع کنید به صحبت کردن و صدای خودتان را ضبط کنید. نکته مهم در این مرحله این است که به هیچ وجه حساسیت زیاد به خرج ندهید؛ مثلاً با خودتان نگویید: “این را بگویم یا نه؟ این خوب است بگویم یا بجاش یک چیز دیگر بگویم؟ بذار فلان چیز را بگویم که بهتر بشود.” قرار نیست کسی شما را قضاوت کند و به شما نمره بدهد! با خودتان هم تعارف نداشته باشید! پس خیلی ریلکس و راحت صحبت کنید.
3) خب حالا میرسیم به قسمت اصلی کار. یک مداد و کاغذ داشته باشید و در حین گوش کردن به موارد زیر دقت کنید و آنها را بررسی کنید:
- اول گرامری که بکار برید. مثلاً قرار بوده درباره یکی از تعطیلاتتون در گذشته صحبت کنید، اما وقتی گوش میدهید میبینید که یک فعل را زمان گذشته گفتید یکی زمان حال، یکی گذشته یکی حال. یا اینکه درباره زندگی روزانه تان صحبت کردید و وقتی پای صحبت درباره پدر و مادرتان رسیده یادتان رفته فعل های سوم شخص را درست کنید.
- نکته دوم لغاتی هستند که استفاده کردید. آیا این لغات مناسب سطح شما هستند؟ لغات بهتر و پیشرفته تری یاد نداشتید؟ میتوانید لغات سطح بالاتری استفاده کنید؟ مطمئناً بله، اما چون زیاد از آنها استفاده نمیکنید ملکه ذهن شما نشده اند.
4) بعد از بررسی موارد بالا، دوباره همان صحبت را انجام بدهید که البته این بار خیلی پخته تر و سنجیده تر شده. بعد از تمام شدن صحبت تان مجدداً گوش کنید و اینبار هم با دقت موارد بالا را چک کنید. سپس برای بار سوم شروع کنید به صحبت کردن و ضبط کردن صدایتان. شک نکنید که صحبت اول با صحبت سوم تان از زمین تا آسمان فرق کرده است و خودتان هم از این همه تغییر تعجب خواهید کرد.
مطالب مرتبط: کلمات دشوار و طولانی انگلیسی را چطور تلفظ کنیم؟
انجام این تمرین دو تا فایده محشر دارد:
1. نسبت به اسپیکینگ خودتان هشیارتر و دقیق تر میشوید و هر بار که میخواهید به انگلیسی صحبت کنید با توجه و دقت بالاتری است و مسلماً به همان نسبت با ایرادات کمتر. چی از این بهتر!
2. دانش تان از ذهن منتقل میشود به دهان. یعنی دانش تان از حالت غیر فعال تبدیل میشود به حالت فعال. به عبارتی بسیاری از لغات، ساختارها و عباراتی که تا دیروز از آنها استفاده نمیکردید و همانجا توی ذهنتان انبار شده بودند، خیلی سریع و راحت به زبان شما می آیند. خیلی عالی!
البته تمام این اتفاقات خوب به شرط تمرین کردن رخ میدهند، آن هم تمرین مستمر و مداوم یعنی دائمی و همیشگی. این را هم در نظر داشته باشید که مشکلاتی سر راه شماست که اگر نباشند باید شک کرد؛ مثل چی؟
- از گوش کردن به صدای خودتان خجالت میکشید یا بدتان می آید. این امر کاملاً طبیعی است و اصلاً به خودتان نگرانی راه ندهید. بعد از یک مدتی نه تنها عادت میکنید بلکه متوجه میشوید که چه صدای قشنگی دارید.
- خجالت میکشید که گوشی یا دستگاه ضبط را جلوی خودتان بگیرید و صحبت کنید. خب فرض کنید دارید با کسی صحبت میکنید. گوشی را بگیرید کنار گوشتان و شروع کنید به صحبت کردن.
- خجالت میکشید بقیه صدای شما بشنوند و شما را مسخره کنند. یک جای دنج و دور از بقیه را برای خودتان پیدا کنید. هرکسی میتواند جای مخصوص خودش را داشته باشد. حتماً اگر بیشتر فکر کنید همچین جایی را پیدا میکنید: توی اتاق خودتان زیر پتو یا توی کمد!، یک گوشه خلوت توی پارک، توی کلاسی که بعد از تمام شدن آن دیگر کسی آنجا نیست، و …. . البته اینقدر سختش نکنید. از همه بهتر توی خونه است چون فضای راحت تری دارد.
- ممکن است مراحل دوم یا سوم را انجام ندهید یا بعد از یک مدتی خسته شوید چون این روش یک فرآیند چند مرحله ای است ونیاز به بررسی مجدد دارد. این جور مواقع باید به هدفتان فکر کنید. اگر واقعاً چیزی را میخواهید، باید بهای آن را هم بپردازید. هیچ چیزی رایگان نیست مخصوصاً خوبهاش!
- ممکن است زیادی نکته سنج و ریز بین بشوید و اینقدر به خودتان سخت بگیرید که کلاً قید صحبت کردن را بزنید. یادتان باشد هیچ وقت هیچ چیز عالی ای وجود ندارد. هر چقدر هم که خوب صحبت کنید بازهم میشود جوری گفت که بهتر باشد. سقفی وجود ندارد. میتوانید این مورد را در رابطه با زبان فارسی که زبان مادری شماست مقایسه کنید. آیا شما بهترین سخنور زبان فارسی هستید؟ آیا کسی هست که جوری فارسی صحبت کند که دیگر کسی بهتر از او نباشد؟ پس دچار کامل گرایی نشوید. هدف بهتر شدن شما نسبت به خودتان است و بس.
- احتمال دارد اعتماد به نفستان نسبت به دانش زبانی تان کم میشود و احساس ناامیدی به شما دست بدهد. این امر هم کاملاً طبیعی است چون شما قبلاً عادت نداشتید صحبتهای انگلیسی خودتان را رسیدگی کنید ولی حالا ناگهان با مشتی ایراد روبرو میشوید که برایتان شوکه کننده هستند. چاره کار همانی است که تو مورد قبلی اشاره کردم. کامل گرا نباشید و به پیشرفتتان فکر کنید. پیشرفت یک مسیر است نه یک مقصد. یعنی قرار است شما روز به روز بهتر بشوید. پس پله پله به سمت بالا حرکت میکنید و زمانی میرسد که میبیند چقدر رشد کرده اید و تا چه حد توانایی هایتان گسترده و وسیع شده اند. پس ناامیدی ممنوع!
پیشنهاد میکنم این مطلب را هم بخوانید: آزمون آیلتس از چند بخش تشکیل شده و در هر بخش چه سوالاتی پرسیده میشود؟
